Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegedoorn]

WEGEDOORN, z.n., m., des wegedoorns, of van den wegedoorn; meerv. wegedoornen. Van weg, z.n. en doorn. Een plantgewas, waarvan men zeven en twintig soorten telt: buikzuiverende wegedoorn, kruipende wegedoorn, enz.