Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weerklinken]

WEERKLINKEN, onz. w., ongelijkvl. Ik klonk weder, heb wedergeklonken. Van weer, bijw., en klinken. Kil. wederklinken, hoogd. wiederklingen. Met een terug gekaatst geluid klinken; doch hiervoor gebruikt men doorgaans weergalmen.