Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weerklank]

WEERKLANK, z.n., m., des weerklanks, of van den weerklank; meerv. weerklanken. Van weer, bijw., en klank. Een terug gekaatste klank: wederklanck der stemme. Kil. Het is de weerklank van 't geluid, die de Echo vormt.