Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wederkeer]

WEDERKEER, z.n., m., des wederkeers, of van den wederkeer; zonder meerv. Van weder en keer, of van wederkeeren. De daad van wederkeeren: bij den wederkeer der schoone lente. Van hier wederkeerig, enz. Hoogd. wiederkehr.