Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vuilaardig]

VUILAARDIG, bijv. n. en bijw. vuilaardiger, vuilaardigst. Van vuil en aardig van aard. Kwaadaardig: een vuilaardig mensch. Hij ziet er vuilaardig uit. Van hier vuilaardigheid, vuilaardiglijk.