Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vorstin]

VORSTIN, z.n., vr, der, of van de, vorstin; meerv. vorstinnen. Van vorst. De vrouw van eenen vorst: hij hadde seven hondert wijven, vorstinnen. Bijbelv. Eene souvereine gebiedster over een rijk, of vorsten-

[p. 487]

dom: de schrandere vorstin Elisabeth volgde hare zuster op.