Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vorderen]

VORDEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik vorderde, heb gevorderd. Afvorderen, eischen, en hierdoor als te voorschijn doen komen: gij vordert meer van mij, dan ik schuldig ben. Vorderen wij oock gelt ende koorn

[p. 482]

van hen. Bijbelv. Van hier vordering. Zamenstell. afvorderen, invorderen, enz.

Vorderen, Notk. forderen, hoogd. fordern, deen. fodre, zweed. fodra, middeleeuw. lat. foderare, komt onzes crachtens van voor