Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorttrekken]

VOORTTREKKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik trok voort, heb en ben voortgetrokken. Van voort en trekken. Bedr., voorwaarts halen: dreef de zwaen, die haer voorttrok, wakker aen. Vond. Onz., voorwaarts tiegen, tijgen, tijen: het leger is tot Doornik

[p. 472]

voortgetrokken. Halma. Sij tegen henen, om voort te trekken. Bijbelv. Vertrekken: hij is reeds voortgetrokken. Met hebben, bij aanhouding trekken: trekt gij nog al voort? Met spoed, of inspanning van krachten, trekken: zoo gij voortgetrokken hadt.