Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voornaam]

VOORNAAM, bijv. n., voornamer, voornaamst. Oulings ook voorneem, Kil. veurnem, veurnaem, hoogd. vornehm. Naar het lat. praecipuus, uit voor en nemen

[p. 446]

gevormd. Aanzienlijk, uitmuntend: voorname personen, - een voornaam geleerde, kunstenaar, koopman, enz. Van de voorneemste vrouwen niet weijnige. Bijbelv. Van hier voornamelijk. Kil., veurnemlick, hoogd. vornehmlich.