[Vont]
VONT, vonte, z.n., vr., der, of van de, vont; meerv. vonten. Kil. ook vunte, eng. font, fr. fonts. Van het lat. fons, eene bron. Een groot watervat in de kerken, waarin men oulings doopte; ook wel eens de dope genoemd: hevet den enen voet ghenomen, ende dien in de vonte gheset. M. Stok. De kristen uit de vont herboren. Vond. Zamenstell.: vontwater. Kil. Doopvonte, enz.
Auteursrechtvrij