Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voedsteren]

VOEDSTEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik voedsterde, heb gevoedsterd. Van voedster. Opkweeken, zoo als eene voedster hare kweekelingen: zij voedsterde hem van kindsbeen af. Bestelt dien zoon te voesteren bij Chiron. Vond. Uwe dochters sullen aen uwe zijde ge-

[p. 391]

voestert worden. Bijbelv. Van hier voedsteraar, voedsterling. Zamenstell.: voedsterheer, voedsterkind, voedsterplaats, voedstervader, voedstervrouw, enz.