[Vierschaar]
VIERSCHAAR, z.n., vr., der, of van de vierschaar; meerv. vierscharen. Regtbank: de Areopagische vierschaar van Athene. Aan de vingeren der vierschaar. Hooft. Men doet den krijgsraed, en een valsche vierschaer, spannen. Antonid. Bij Vondel is dit woord onzijdig, in: het vierschaer eischt zijn recht; en: gedaegt voor 't vierschaer Godts. Echter vindt men bij hem ook nog: de vierschaer spannen. Voorts bezigt men dit woord voor de plaats, waar eene vierschaar gespannen wordt: hoe luisterrijk was de vierschaar van het gewezene Stadhuis van Amsterdam! Zamenstell.: vierschaerdagh. Kil. - Men wil, dat vierschaar eigenlijk zoo veel zij, als eene schaar, of vergadering, van vier personen; om dat de Saksische vierscharen uit eenen schout en drie schepenen plagten te bestaan, even als de Vriesche geregten uit eenen Grietman en drie Bijzitters.
Auteursrechtvrij