Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verzelfstandiging]

VERZELFSTANDIGING, z.n., vr., der, of van de, verzelfstandiging; zonder meerv. Van verzelf-

[p. 314]

standigen. Een woord, dat naar het lat. transsubstantiatio gevormd is, om eenen overgang van de eene zelfstandigheid in de andere aan te duiden: de onderstelde verzelfstandiging van brood en wijn bij het Avondmaal.