Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vervloeking]

VERVLOEKING, z.n., vr., der, of van de vervloeking; meerv. vervloekingen. Van vervloeken. De daad van vervloeken: zijn verlies dreef hem tot vervloeking van het spel. Door vervloeking van zijnen geboortedag. Bij de vervloeking des vijgebooms. Vervloeking van zich zelven. Uitdrukkingen van vervloeking: welcke haer selven met een vervloeckinge verbonden hebben. Bijbelv. Een voorwerp van vervloeking: ghij sult wesen tot eene vervloeckinge. Bijbelv. Onheilen, die door vervloeking worden toegewenscht, of aangekondigd: dat bitter water, het welcke de vervloeckinge medebrengt. Bijbelv.