Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Verteller] VERTELLER, z.n., m., des vertellers, of van den verteller; meerv. vertelleren en vertellers. Van vertellen. Al wie vertelt: het is een aangename verteller. Ik
[pagina 267]
geloof vast, dat een verteller geboren moet worden, zoo wel als een Dichter. Guardiaan. Zie vertellen. Wegens eene vrouw gebruikt men vertelster.