Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vertasten]

VERTASTEN, onz. en wederk. w., gelijkvl. Ik vertastte, en vertastte mij, heb vertast, en mij vertast. Van het onscheidb. voorz. ver en tasten. Anders tasten, dan te voren: ik vertastte nog eens. Wederk.

[p. 266]

zich in het tasten misgrijpen: ik vrees mij daaraan te zullen vertasten en vergrijpen. Van hier vertasting.