Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verspieden]

VERSPIEDEN, (verspien, zamengetrokken) bedr. w., gelijkvl. Ik verspiedde, heb verspied. Van het onscheidb. voorz. ver en spieden. Met slinksche oogmerken bezigtigen: zij kwamen, om het land te verspieden. Dat hij dese stadt doorsoecke, ende die verspiede. Bijbelv. Van hier

[p. 249]

verspieder, verspieding, verspiedster. Zamenstell.: verspiedjagt, verspiedtoren, enz.