Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verslaven]

VERSLAVEN, wederk. w., gelijkvl. Ik verslaafde mij, heb mij verslaafd. Van het onscheidb. voorz. ver en slaven. Zich op eene slaafsche wijze verbinden:

[p. 241]

ik wil mij aan dien arbeid niet verslaven. Hij heeft zich aan den drank verslaafd. Die zich aan 't kwaad verslaaven. L.D.S.P. Van hier verslaving, en, van het deelw. verslaafd, verslaafdheid.