Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verschrikkelijk]

VERSCHRIKKELIJK, bijv. n. en bijw., verschrikkelijker, verschrikkelijkst. Van verschrikken. Zie lijk. Schrikbarend, schrikverwekkend, schroomelijk: een verschrikkelijk gezigt. Dat ghij u eenen name maecktet van groote en-

[p. 236]

de verschrickelicke dingen. Bijbelv. Zijn gelaat stond verschrikkelijk stuursch. Ook wel eens als tusschenwerpsel: wel, verschrikkelijk! wat zijt gij woest! Van hier verschrikkelijkheid. Zamenstell.: onverschrikkelijk, onverschrikkelijkheid.