[Verrukkelijk]
VERRUKKELIJK, bijv. n. en bijw., verrukkelijker, verrukkelijkst. Van verrukken. Zie lijk. Geschikt om te verrukken: welk een verrukkelijk gezigt! Als bijw. zoo, dat men er door verrukt wordt: het is verrukkelijk schoon. Van hier verrukkelijkheid.
Auteursrechtvrij