Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Verruilen] VERRUILEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verruilde, heb verruild. Van het onscheidb. voorz. ver en ruilen. Bij ruiling in andere handen laten overgaan: ik heb
[pagina 226]
mijnen rotting verruild. Ook eenvoudiglijk, afleggen, om iets anders daarvoor in de plaats te nemen: ik ga dezen ouden hoed tegen mijnen besten verruilen. Van hier verruiling.