Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verrimpelen]

VERRIMPELEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik

[p. 224]

verrimpelde, heb en ben verrimpeld. Van het onscheidb. voorz. ver en rimpelen. Bij Kil. ook verrompelen. Bedr., rimpelig maken: het parkement is door het vuur verrimpeld. Onz., rimpelig worden: haar voorhoofd verrimpelt reeds.