Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verorberen]

VERORBEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik verorberde, heb verorberd. Van het onscheidb. voorz. ver en orberen. Door gebruik, of nuttiging, verteren: het oudbakken brood moet ook verorberd worden. Van hier verorbering.