Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verootmoedigen]

VEROOTMOEDIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verootmoedigde, heb verootmoedigd. Van het onscheidb. voorz. ver en ootmoedigen, van ootmoedig. Met ootmoed bezielen: ik wenschte hem nog meer te verootmoedigen. Wederkeeriglijk, zich vernederen, zich oot-

[p. 215]

moedig aanstellen: als hij sich verootmoedigde. Bijbelv. Van hier verootmoediging.