[Verontrusten]
VERONTRUSTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verontrustte, heb verontrust. Van het onscheidb. voorz. ver en ontrusten. Van rust en stilte berooven: men verontrust mij gestadig. Verontrustende tijdingen zijn bekommerende. Van hier verontrusting.
Auteursrechtvrij