Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Veronthouden]

VERONTHOUDEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik veronthield, heb veronthouden. Van het onscheidb. voorz. ver en onthouden. Bijkans evenveel, als onthouden. Bijzonderlijk, verzwijgen: ick en sal u niet een woort veronthouden. Bijbelv.