Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verongelden]

VERONGELDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verongeldde, heb verongeld. Van het onscheidb. voorz. ver en ongelden. Iets, door betaling van deszelfs ongelden, aan de verpligting daartoe onttrekken: ik ga mijn land verongelden.