VERNOEGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vernoegde, heb vernoegd. Van het onscheidb. voorz. ver en noegen. Evenveel als vergenoegen, te vrede stellen: waervan hij ons verneucht heeft.v. Hass. 't Begin vernoeght me niet. Vond. Vernoeg u daarmede. Van hier vernoeging. Het deelw. vernoegd wordt als bijv. n. en bijw. gebezigd.
Auteursrechtvrij