Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verneuteld]

VERNEUTELD, bijv. n. en bijw., verneutelder, verneuteldst. Bij Kil. ook vernutelt. Verwelkt, rimpelig: verneutelt manneken, verneutelt veurhoofd. Kil. Gering, klein, dwergachtig, onmagtig: als wij ons van een soo verneutelt manneken laten verwinnen. Florian.