Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verluchtigen]

VERLUCHTIGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verluchtigde, heb verluchtigd. Van het onscheidb. voorz. ver en luchtigen, van luchtig. Luchtiger, opgeruimder, vrolijker, maken: zij zocht mij te verluchtigen. Van hier verluchtiging.