Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verloopen]

VERLOOPEN, bedr., wederk. en onz. w., ongelijkvl. Ik verliep, heb en ben, verloopen. Van het onscheidb. voorz. ver en loopen. Hoogd. verlaufen, Notk. ferlouffen. Bedr., loopende verlaten: 't gedierte 't wout verloopt. Vond. De handen wringt, het huis verloopt. J. de Marr. Doorbrengen: den ganschen morgen verloopen. Door wegloopen benadeelen, verstoren: zijn geluk verloopen. Wederkeeriglijk, zich ergens in te buiten gaan: wijven, die zich grof verloopende. Vond. Die aan den vader zich te schandigh dorst verloopen. Vond. Hij verliep zich al meer en

[p. 193]

meer in den drank. Onz., voorbijgaan: De tijd verloopt. Als vele dagen verloopen waren. Bijbelv. Uit een loopen: het krijgsvolk verliep geweldig. Er waren verscheidene monnikken verloopen. Afnemen: het getij verloopt. De wateren verloopen uijt een meijr. Bijbelv. Oneigenlijk: zijn vertier schijnt al meer en meer te verloopen. Het is met haar geheel verloopen. Voorts is verloopen een kunstwoord in het biljart- en verkeerspel, en op de Drukkerij. Het deelw. verloopen wordt gebruikt voor weggeloopen: verloopen knecht, verloopen boeve, verloopen monick. Kil., en voor gewezen: een verloopen student, een verloopen Advocaat. Van hier verlooping.