Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkwisten]

VERKWISTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkwistte, heb verkwist. Van het onscheidb. voorz. ver en kwisten. Kwistig doorbrengen: gij verkwist uwen dierbaren tijd aan beuzelingen. Gezondheid, geld, goed, enz. verkwisten. Van hier verkwister, verkwisting. Dit

[p. 181]

woord luidt bij Halma ook verquakkelen. Kil. Verquackelen, verquacken.