Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkerven]

VERKERVEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik verkorf, heb

[p. 168]

verkorven. Van het onscheidb. voorz. ver en kerven. Averegts behandelen: hij heeft het bij mij verkorven, het gene hij deed averegts gedaan, zich slecht gedragen, misdaan. Aldus blijft Godt getrou, schoon wij het snood verkerven. Poot.