Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verheveling]

VERHEVELING, z.n., vr., der, of van de verheveling; meerv. verhevelingen. Van verheffen. Al, wat zich boven in den dampkring des aardbodems be-

[p. 159]

vindt, en onweerswolken, waterhoozen, sneeuwbanken, enz. vormt: eene wijsgeerige beschouwing der verhevelingen. Zamenstell.: luchtverheveling, enz.