VERHEEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik verheerde, heb verheerd Van het onscheidb. voorz. ver en heeren, van heer. Bij Kil. ook verheerschappen, vermeesteren, te onder brengen: wee het land, dat door een vijandelijk leger verheerd wordt! Florens de verheerde al, huus en dorp, bergh en dal. M. Stok. Toen
[pagina 156]
[p. 156]
riep ik, door mijn rouw verheerd. L.D.S.P. Van hier verheerder, verheering. Anders ook verheerschen. Het voorzetsel ver heeft hier eigenlijk de kracht vermeerderende beteekenis van over, gelijk ook in verladen, vermeesteren, verwegen, verwinnen.
Auteursrechtvrij