Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verhaasten]

VERHAASTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verhaaste, heb verhaast. Van het onscheidb. voorz. ver en haas-

[p. 153]

ten. Met haast doen aanvangen, voortgaan, of afloopen; bespoedigen: iemands dood verhaasten. Zich verhaasten, is, spoed maken: doe uw werk met verdrag, en verhaast u niet. Van hier verhaasting.