Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vergrijnen]

VERGRIJNEN, wederk. w., gelijkvl. Ik vergrijnde mij, heb mij vergrijnd. Van het onscheidb. voorz. ver en grijnen. Zich al grijnende in zijne gezondheid, of zijnen groei, benadeelen: dat kind vergrijnt zich zelf.