Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verfoeijelijk]

VERFOEIJELIJK, bijv. n. en bijw., verfoeijelijker,

[p. 138]

verfoeijelijkst. Anders verfoeijenswaardig. Dat verfoeijing verdient: welk een verfoeijelijk gruwelstuk! Hij heeft mij verfoeijelijk behandeld. Ende wier den gantsch verfoeijelick na hare boelerij. Bijbelv. Ook wel eens als tusschenwerpsel: wel, verfoeijelijk! welk een snood verraad! Van hier verfoeijelijkheid.