Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verduidelijken]

VERDUIDELIJKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verduidelijkte, heb verduidelijkt. Van het onscheidb. voorz.

[p. 132]

ver en duidelijken, van duidelijk. Duidelijk maken, ophelderen: kunt gij het nog niet wat meer verduidelijken? Van hier verduidelijking.