Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verdrag]

VERDRAG, z.n., o., des verdrags, of van het verdrag; meerv., verdragen. Van het onscheib. voorz. ver en dragen, met weglating van den staart, zie ver. Eene wederkeerige bewilliging in het een of ander:

[p. 127]

volgens 't verdragh. Hooft. Verdragh maecken. Kil. Een verdrag sluiten, treffen, aangaan. Een geregeld schriftelijk opstel van zulk eene wederkeerige bewilliging: volgens het negentiende artikel van het verdrag. Voorts bij Kil. Verdraagzaamheid, onthouding, ophouding, uitstel: En op sijnen lesten dagh, badt hij Godt om cort verdragh. Gesch. En hedendaags is met verdrag bedaardelijk: gij moet het met verdrag bewerken. Zonder verdrag is haastig, zonder uitstel. Zamenstell.: krijgsverdrag, vredesverdrag, enz.