Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verdek]

VERDEK, z.n., o., des verdeks, of van het verdek; meerv., verdekken. Van het onscheidb. voorz.: ver en dekken, met weglating van den staart. Zie ver. Het dek van een schip: het meeste volk op 't verdek. Hooft. Op 't verdek van 't schip wandelen. Zorgdrag.

[p. 118]

Deksel: niet aen 't verdeck der lijven. J. d. Deck. Zamenstell.: scheepsverdek.