Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verbrodden]

VERBRODDEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verbrodde, heb verbrod. Van het onscheidb. voorz. ver en brodden. Iets al broddende voor deszelfs bestemming onbruikbaar maken; in de war helpen: gij hebt het werk verbrod. Hebben zijne zaaken verbrod. Hooft. Hij heeft het

[p. 114]

stuck verbrodt. J.D. Deck. Van hier verbrodder, verbrodding.