Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verbrabbelen]

VERBRABBELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verbrabbelde, heb verbrabbeld. Van het onscheidb. voorz. ver en brabbelen. In verwarring brengen: gij verbrabbelt

[p. 112]

alles. Met gebrabbel opvullen: hebt gij dat geheele vel papier verbrabbeld?