Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verborgen]

VERBORGEN, bijv. n., verborgener, verborgenst. Eigenlijk een deelw. van verbergen. Aan nasporende oogen, of andere navorschingen, onttogen: sij hadden spenen in de verborgene plaetsen. Bijbelv. Wasch, reinig, mijn gemoed van mijn verborgen zonden. L.D.S.P.

[p. 111]

Verborghen ligghen. Kil. In het verborgene, is, op eene verborgene plaats: datse afquam in het verborgene bes berchs. Bijbelv. Of bedektelijk: niet opentlick, maer als in 't verborgen. Bijbelv. Van hier verborgenheid.