Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verbloemd]

VERBLOEMD, bijv. n. en bijw., verbloemder, verbloemdst. Eigenlijk, een deelw. van verbloemen. Figuurlijk: eene verbloemde spreekwijze. Hij sprak daarvan slechts verbloemd. Van hier verbloemdelijk, verbloemdheid. Zamenstell.: onverbloemd.