Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verbiddelijk]

VERBIDDELIJK, bijv. n., verbiddelijker, verbiddelijkst. Van verbidden. Al wie zich verbidden laat: God blijft voor een opregt berouw verbiddelijk. Geen monarch was ooit verbiddelijker, dan hij. Van hier verbiddelijkheid. Zamenstell.: onverbiddelijk, onverbiddelijkheid.