Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Venijnig]

VENIJNIG, bijv. n. en bijw. venijniger, venijnigst. Met venijn bezwangerd: een venijnig dier. Venijnige kruiden. Overdragtelijk, bits, kwaadaardig: zij heeft eene venijnige tong. Wat keek zij ons venijnig aan. Van hier venijnigheid.