Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Veil]

VEIL, z.n., o., des veils, of van het veil; zonder meerv. Bij Kil. veijle. Klimop: dat het veil zich om uw hooft krinkele. Vond. Zamenstell.: veilblad, veilkrans, enz. Aardveil, enz.