VASTSTEKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik stak vast, heb vastgestoken. Van vast en steken. Bedr., iets al duwende in eenen stand brengen, die niet ligt verandert: waarom hebt gij dien bloemstok daar niet beter vastgestoken? Iets met een puntig werktuig, dat men daardoor duwt, vastmaken: die haarlok is niet
[pagina 48]
[p. 48]
behoorlijk vastgestoken. Of het met eene naald en draad losjes aaneen hechten: steek het maar wat vast! Eindelijk beteekent vaststeken, onz. ergens vast ingeduwd zijn: mijne schoen bleef in de klei vaststeken.
Auteursrechtvrij