Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Valpoort]

VALPOORT, z.n., vr., der, of van de valpoort; meerv. valpoorten. Verkleinw. valpoortje. Van vallen en poort. Eene hangende deur, die neervalt, als men den toegang daarmede sluiten wil. Oulings schof, en schoffet, van schuiven. Zie schuiven. Bij Kil. ook schofhecke. En voorts ook valdeur; schoon Kil. dit woord met valddeure, vouddeure, verwisselt, en aan eene zamengevouwene deur toewijst.